عبداللە مهتدی 
مادربزرگم نون خوردهارو میداد بە گنجشکا و میگفت: خدایا، تو هم نذار پیشمرگای توی کوە گشنە بمونن.
مادربزرگم میذاشت گربەها کنار اجاق دراز بکشن و میگفت: خدایا، تو هم نذار دست و پنجولهای پیشمرگا بچاد. 
مادربزرگم غروبا میرفت پشت بوم و بە اون دورها خیرە میشد و با خودش میگفت شاید الآن پیشمرگا توی کوە "هیبت سلطان" پناە گرفتن.
مادربزرگم روی جانماز سفیدش دعا میکرد و
میگفت خدایا وقتی پیشمرگا استراحت میکنن همە صخرەهارو مثل نمد و همە سنگارو مثل بالش پنبە براشون نرم کن. 
مادر بزرگم شبا کە دراز میکشید، ستارەهارو میشمرد و میگفت تعداد پیشمرگا از تعداد ستارەها هم بیشترە.
مادر بزرگم وقتی میخندید با دست جلوی دهنشو میگرفت و میگفت خدایا منو ببخش، از کجا معلوم شاید الآن یە پیشمەرگە افتادە باشە توی کمین دشمن.
مادربزرگم سیاهپوش بود، میگفت من همیشە جنازە یک پێشمەرگە شهیدو روپشت یە چاروا میبینم کە از سنگر بەطرف قبرستون آبادی میبرنش.
مادربزرگم جیگارە کوردی دود میکرد. میگفت برگ توتونش بە شلوار یە پیشمرگە سابیدە شدە. 
کاشکی مادربزرگ منو میدیدین. نە، حتما دیدین. آخە اون روزا توی هر خونەای یە مادربزرگی بود شبیە مادربزرگ من
پارچەیەک شیعری شاعیری ناودار و دۆستی 
خۆشەویستم بەڕێز قوبادی جەلیزادە، کردوومە بە فارسی، بەبۆنەی ۳۱ی جۆزەردانەوە پێشکەشی دەکەم بە هەموو پێشمەرگەی کوردستان.
عەبدوڵڵای موهتەدی
،نەنکم
‎ورتكە نانی دەدا بە چۆلەكە و
‎دەیگوت :
‎خودایە تۆش 
‎مەهێڵە پێشمەرگەكانی شاخ 
‎برسی بن.
‎نەنكم،
‎رێگەی بە پشیلەكان دەدا
‎لە رۆخ ئاگردانەكەدا بنوون و
‎دەیگوت :
‎خودایە تۆش
‎مەهێڵە دەست و پەنجەی
‎پێشمەرگەكانی شاخ
‎بتەزن.
‎ئێواران نەنكم
‎سەردەكەوتە سەربان و
‎دوور دوور دەیڕوانی و لە بەرخۆیەوە
‎دەیگوت :
‎رەنگە ئێستا «هەیبەت سولتان»
‎پۆلێك پێشمەرگەی پێوە بێت.
‎نەنكم
‎لەسەر بەرماڵە سپیەكەی
‎دوعای دەكرد و دەیفەرموو:
‎خودایە
‎كاتێ پێشمەرگە پشوو دەدەن
‎هەموو رەوەزێك
‎بكەی بە لباد و
‎هەموو بەردێك بەسەرینی لۆكە.
‎نەنكم،
‎كە لەسەر پشت رادەكشا
‎ئەستێرەكانی دەژماردن و
‎دەیگوت:
‎ژمارەی پێشمەرگەكان
‎لە ژمارەی ئەستێرەكان
‎زیاترن.
‎نەنكم
‎كە پێدەكەنی دەمی خۆی دەگرت و
‎دەیگوت:
‎استغفراللە،
‎كێ ناڵێ هەنكە پێشمەرگەیەك
‎نەكەوتۆتە
‎كەمینی دوژمنانەوە.
‎نەنكم،
‎رەشپۆش بوو
‎دەیگوت:
‎ئەمن هەمیشە
‎تەرمی پێشمەرگەیەكی شەهید
‎بەسەر پشتی هێسترێكەوە
‎دەبینم
‎لە سەنگەرێكەوە، روەو ئارامگەی
‎گوندێك.
‎نەنكم،
‎جغارەی كوردی دەكێشا
‎دەیگوت:
‎رەنگە ئەو پەلكە توتنە
‎بەر رانكی پێشمەرگەیەك
‎كەوتبێت.
‎خۆزگە نەنكی منتان دیتبا
‎نا دیوتانە
‎ئەو دەمە، لە هەموو ماڵێكدا
‎نەنكێك هەبوو
‎كە لە نەنكی من بچێت.
.